Naród bez państwa. Rozbiory Polski i upadek Rzeczpospolitej

W drugiej połowie XVIII wieku narastała dezorganizacja wewnętrzna Rzeczypospolitej. Po klęsce konfederacji barskiej, wymierzonej przeciw królowi Stanisławowi Augustowi oraz jego polityce podporządkowanej Moskwie, władcy sąsiadujących z Polską krajów zdecydowali o podziale Rzeczypospolitej. W 1772 roku doszło do pierwszego rozbioru, czyli rozdzielenia części terytorium Polski pomiędzy Rosję, Prusy i Austrię. Do Rosji zostały włączone ziemie na wschód od Dźwiny i Dniepru, Austria zabrała południową część województwa sandomierskiego i krakowskiego (bez Krakowa) oraz województwo ruskie razem z Lwowem, Prusy natomiast przejęły całą Warmię oraz Prusy Królewskie. W wyniku I rozbioru Rzeczpospolita straciła około 30% swoich terytoriów i 35% ludności.

Mimo strat terytorialnych Stanisław August podejmował próby ratowania państwa. W 1788 roku został zwołany Sejm Czteroletni, którego głównym dziełem było uchwalenie 3 maja 1791 roku nowej konstytucji. Reformy przyszły jednak za późno i nie zdołały ocalić upadającej Rzeczypospolitej. Tymczasem zdradziecka konfederacja targowicka doprowadziła do przegranej wojny z Rosją i drugiego rozbioru Polski w 1793 roku. Ziemie Rzeczypospolitej zostały zaanektowane przez Rosję i Prusy. Imperium Rosyjskie zabrało Polsce 250 000 km² jej wschodnich terytoriów z 3 milionami mieszkańców, Prusy natomiast zagarnęły około 57 000 km² ziem zachodnich wraz z Poznaniem i Toruniem, na których żyło milion mieszkańców. Polacy próbowali przeciwstawić się Prusakom, ale nie mieli szans w walce z agresorem. Po II rozbiorze Rzeczpospolita znalazła się w fatalnej sytuacji zarówno politycznej, jak i gospodarczej. Zredukowana została do małego państwa będącego wasalem Imperium Rosyjskiego. Zaborcy zaplanowali jednak kolejny podział Polski i definitywną likwidację Rzeczypospolitej.

Próbę ratowania ojczyzny podjął jeszcze Tadeusz Kościuszko, jednakże po klęsce powstania kościuszkowskiego zaborcy mogli do końca rozdzielić państwo polskie pomiędzy siebie. Rosja zagarnęła ziemie leżące na wschód od Niemna i Bugu, Prusy – część Mazowsza razem z Warszawą, część Podlasia, Litwy i województwa krakowskiego, Austria zabrała Polsce najbardziej zaludnione ziemie: Lubelszczyznę, część Podlasia i Mazowsza oraz resztę Małopolski wraz z Krakowem. Państwo polskie zniknęło z mapy świata, ale naród polski przetrwał i walczył o niepodległość, którą udało się mu się odzyskać dopiero w 1918 roku. Jednymi państwami, które nie uznały rozbiorów były Szwajcaria i Turcja, wspierająca polskich działaczy niepodległościowych.

Przejdź dalej

Trzeba i warto wiedzieć

GEOGRAFIA

We wsi Prehoryłe w województwie lubelskim znajduje się krzyż wykonany ze słupa granicznego rosyjsko-austriackiego z 1772 roku.

DOKUMENTY

Konstytucja 3 maja – pierwsza w Europie i druga na świecie (po amerykańskiej) ustawa regulująca ustrój prawny Rzeczpospolitej Obojga Narodów.

ZNANI POLACY

Adam Mickiewicz (1798-1855) – jeden z największych poetów polskiego romantyzmu oraz literatury polskiej, nazywany wieszczem narodowym. Był zaangażowany w działalność patriotyczną, m.in. organizował polskie oddziały do walki z Rosją.

Tadeusz Kościuszko (1746-1817) – generał wojsk polskich i amerykańskich, bohater narodowy obu krajów.

Teksty autentyczne

Jakub Sievers, Jak doprowadziłem do drugiego rozbioru Polski, pierwsza połowa XIX wieku

Tymczasem knujący zemstę umysł cesarzowej nie spuszczał z oka nieszczęsnej Polski, która próbowała stanąć o własnych siłach. Katarzyna rzuciła potajemnie sidła, aby w nie odwiecznych wrogów Polski uplątać, przyjaciół zaś jednego po drugim odciągnąć potrafiła. O Turkach już i mowy nie było. Króla szwedzkiego zjednała sobie najzupełniej. Prusy nie oparły się przynęcie, jaką im ona od strony wschodniej rzuciła. Anglię tak umiała złowić na wędkę różnych obietnic handlowych, między innymi przez prześladowanie handlu francuskiego, że ta nie stawiała jej żadnej w Polsce przeszkody. Mogła tedy do woli użyć oręża, który osamotnionej Polsce śmiertelny cios miało zadać.

Jan Kucharzewski, Od białego do czerwonego caratu, s. 142 [konwencja o ostatecznym zatwierdzeniu podziału z 15/26 stycznia 1797]

Gdy przez obydwa dwory cesarskie, jak również przez Jego Królewską Mość Króla Pruskiego, uznana została konieczność uchylenia wszystkiego, co może nasuwać wspomnienie istnienia Królestwa Polskiego, skoro uskutecznione zostało unicestwienie tego ciała politycznego, przeto wysokie strony, zawierające umowę, postanowiły i zobowiązują się odnośnie do trzech dworów, nie zamieszczać w tytule miana i nazwy łącznej Królestwa Polskiego, która zostanie odtąd na zawsze skasowana. Wszelako wolno im będzie używać tytułów częściowych, które należą się władzy różnych prowincji tegoż Królestwa, jakie przeszły pod ich panowanie.

Legenda

„Czy przybył już poseł z Lechistanu?” – tymi słowami sułtan turecki zaczynał wszystkie oficjalne spotkania międzynarodowe, dając do zrozumienia zgromadzonym, że nie uznaje rozbiorów Polski, a na polskiego przedstawiciela wciąż czeka miejsce przy stole.

Historia w języku

Wybitnymi działaczami Sejmu Czteroletniego, którzy próbowali zapobiec 3. rozbiorowi Polski, byli publicyści i pisarze, mający ogromny wpływ na rozwój i ksztaltowanie nowoczesnej polszczyzny. Byli wśród nich m.in.:

Stanisław Staszic – był członkiem Izby Edukacyjnej, potem Komisji Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, członek Rady Stanu, odegrał ważną rolę jako współorganizator szkoły uniwersyteckiej w Warszawie (1816) oraz Szkoły Akademiczno-Górniczej w Kielcach, autor Przestróg dla Polski.

Hugo Kołłątaj – był publicystą, pisarzem politycznym, poetą, satyrykiem, historykiem, członkiem Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych, współpracownikiem Komisji Edukacji Narodowej oraz twórcą planu rozbudowy szkół w całym kraju. Z ramienia KEN dokonywał reformy Akademii Krakowskiej: wprowadził między innymi wykłady z nauk przyrodniczych i literatury polskiej, dopuścił do nauki uniwersyteckiej osoby z mieszczaństwa. Jest organizatorem zespołu nowatorskich i nowoczesnych publicystów zwanego „kuźnicą kołłątajowską”. Hugo Kołłątaj jest patronem Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.

Julian Ursyn Niemcewicz – to poeta, powieeściopisarz, dramaturg, historyk, członek Komisji Edukacji Narodowej. Jednym z jego najbardziej znanych dzieł jest dramat Powrót posła, lektura szkolna i akademicka, której akcja toczy się wczasie przerwy w obradach Sejmu Czteroletniego. Oponenci występujący w dramacie reprezentują obóz reform z jednej i konserwatystów z drugiej strony. Niemcewicz jest zwolennikiem nowoczesnych reform z poszanowaniem tradycji,

Nie bez kozery XVIII wiek nazywamy Oswieceniem – często mówi się o „przełomie oświeceniowym”, który rozpoczął dobę nowopolską. Był to przełom także w sferze języka. Po epoce chętnie makaronizującej, w XVIII w. działacze i pisarze tacy, jak opisani, a także choćby: Ignacy Krasicki, Stanisław Trembecki, Franciszek Zabłocki, Franciszek Karpiński i inni. Odnowieniu języka w wykonaniu twórców sprzyjało reformowanie szkolnictwa, które miało prowadzić nauczanie w języku polskim zamiast po łacinie – co podkreślał w swych pismach Hugo Kołłątaj. Wykształcił się publicystyczny i dydaktyczny styl języka polskiego.
Niestety, rozbiory, które spowodowały znalezienie się ziem polskich pod zaborami trzech państw, zahamowały rozwój z powodu silnych procesów rusyfikacyjnych i germanizacyjnych z zakazem posługiwania się językiem polskim w miejscach publicznych włącznie.

Ciekawostki
z innych krajów

TURCJA

W stolicy Turcji – Stambule – znajduje się Muzeum im. Adama Mickiewicza. Mieści się ono w budynku, w którym mieszkał poeta.

Około 40 km od Stambułu leży polska wieś Polonezköy (pol. Adampol, od imienia Adama Czartoryskiego). Jest to osada polskich imigrantów, w której nadal używa się języka polskiego i kultywowuje polskie obyczaje. Zgodnie z tradycją wójtem Polonezköy zawsze zostaje Polak. Wieś jest urokliwym miejscem weekendowych wypadów mieszkańców Stambułu. Mieści się w nim maleńkie muzeum nazwane „Domem Cioci Zosi” (Dom Pamięci Zofii Ryży), kilka polskich restauracji i pensjonatów, a w kościele siostry zakonne prowadzą po mszy lekcje języka polskiego.

SZWAJCARIA

zwajcaria była drugim – oprócz Turcji – państwem, które nie uznało rozbiorów Polski.

Wydarzenia w tekstach kultury i mediach

Kliknij na konkretny tytuł, a przeniesiesz się na stronę z informacjami o nim

Film, serial

  • Upadek Polski. Historia Bez Cenzury, kanał: Historia bez cenzury, platforma: YouTube;
  • Po moim trupie! | Polimaty #33, kanał: Polimaty, platforma: YouTube;
  • Upadek Polski - Konstytucja Trzeciego Maja – Rozbiory Rzeczpospolitej, kanał: Jost Ludwik Decjusz Entertainment, platforma: YouTube;
  • Polska Wioska w Azji – Adampol, nazwa kanału: Kult America, platforma: Youtube.

Literatura

Jeśli wiesz coś, czego my nie wiemy, daj znam znać

Gry wideo

Jeśli wiesz coś, czego my nie wiemy, daj znam znać

Humor

Jeśli wiesz coś, czego my nie wiemy, daj znam znać

Muzyka

Jeśli wiesz coś, czego my nie wiemy, daj znam znać

Sztuka

  • Rejtan – Upadek Polski, obraz olejny, Jan Matejko, 1866;
  • Alegoria Polski umarłej, polichromia kościelna, Włodzimierz Tetmajer, 1909;
  • Alegoria zniewolonej Polski wyzwalanej z kajdan dzięki powstaniu, Artur Grottger, rysunek (cykl: Polonia), 1863;
  • Kołacz królewski, czyli alegoria rozbioru Polski w 1772 r., John Lodge, miedzioryt, 1774.
  • anica rosyjsko-pruska na Kujawach, zbiór Jerzego Erwińskiego, pocztówka, początek XX wieku.

Inne

Jeśli wiesz coś, czego my nie wiemy, daj znam znać

Ćwiczenia

1. Przeczytaj tekst wprowadzający w tej części i odpowiedz na pytania.

2. Powiedz, co według Ciebie wpłynęło na rozpad Rzeczypospolitej.

Odpowiedź wyślij swojemu nauczycielowi na e-maila.

3. Ułóż wydarzenia chronologicznie.

Podpowiedź: Wpisz cyfry od 1 do 5, przypisując je do chronologii wydarzeń.

4. Popatrz na mapę Europy oraz świata i odpowiedz na pytania.

5. Jesteś w Rumunii. W jakim kierunku musisz jechać, żeby dotrzeć do Polski?

Podpowiedź: Wpisz poprawną odpowiedź w pole

6. Od północy Turcja graniczy z:

Podpowiedź: Wpisz poprawną odpowiedź w pole

7. Od wschodu Polska graniczy z:

Podpowiedź: Wpisz poprawną odpowiedź w pole

Chcesz wysłać swoje odpowiedzi na maila?

Nagrania

Źródła

A.F. Grabski, Myśl historyczna polskiego oświecenia, Warszawa 1976.

 

T. Łepkowski, Naród bez państwa, w: Polska. Losy państwa i narodu, red. M. Grabowski, Warszawa 1992.

 

M.H. Serejski, Europa a rozbiory Polski: studium historiograficzne, Warszawa 2009.

 

K.W. Kumaniecki, Odbudowa państwowości polskiej: najważniejsze dokumenty: 1912 – styczeń 1924, Kraków–Warszawa 1924.